این پوشش‌ها در عین حال که می‌توانند به عنوان عایق رطوبت و آب بند در کف ساختمان مورد استفاده قرار بگیرند، حساسیت بالایی نیز به آب و رطوبت در حین اجرا و نصب دارند، به طوری که در صورت وجود رطوبت کنترل نشده در محیط و یا داخل متریال، پلی یورتان تولید شده حالت اسفنجی به خود گرفته و خواص نهایی ناخواسته‌ای را موجب خواهد شد که به راحتی قابل حل نبوده و هزینه‌های بسیاری را به همراه دارد.
از این رو دراین مقاله به بررسی انواع رنگ پلی یورتان، تأثیر رطوبت بر پخت کفپوش‌های پلی یورتان، انواع رطوبت موجود در بستر، محیط یا متریال و روش‌های حذف آن و همچنین شرح مختصری از نحوه‌ی اجرای کفپوش پلی یورتان پرداخته شده است.
نکات مهم اجرای کفپوش پلی یورتان
بیشتر بخوانید:
تأثیر میزان رطوبت بر پخت پلی یورتان
همانگونه که گفته شد، رطوبت محیط و بستر می‌تواند پخت پوشش‌های پلیمری را تحت تأثیر قرار دهد. از این رو در زمان اجرای کفپوش پلی یورتان رطوبت باید مد نظر قرار گرفته شود.
تا زمانی که دمای هوا به نقطه شبنم نرسیده باشد، حداکثر رطوبت نسبی هوای قابل قبول برای اجرای پوشش 75% RH است. در هر میزان از رطوبت نسبی هوا، با نزدیک شدن دمای هوا به دمای نقطه‌ی شبنم در آن میزان رطوبت نسبی، پتانسیل متراکم شدن بخار افزایش می‌یابد، و رطوبت به حد اشباع می‌رسد. و در نتیجه احتمال نشستن قطرات شبنم بر سطح در زمان اجرای کفپوش که متریال هنوز در حال واکنش هستند افزایش می‌یابد.
حضور رطوبت بر سطح متریال در حال واکنش مشکلاتی را به وجود می‌آورد که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به آمین بلاش در کفپوش‌های اپوکسی و فوم شدن در کفپوش‌های پلی یورتان اشاره نمود. بر همین اساس توصیه می‌شود در این شرایط عملیات اجرای کفپوش پلی یورتان زمانی انجام گردد که درجه حرارت کف سه درجه بالاتر از دمای نقطه‌ی شبنم باشد.
نقطه‌ی شبنم: دمایی است که در آن نقطه، هوا از بخار آب اشباع می‌شود به طوری که در دمای کمتر از دمای شبنم بخار آب به حالت مایع در آمده و روی سطح می‌نشیند.
دانلود⇐
چگونگی تشکیل فوم در کفپوش‌های پلی یورتان:چنانچه رطوبت هوا به بالای 75 درصد برسد پخت پلی یورتان سریع‌تر انجام شده و کربن دی اکسید تولید شده حاصل از واکنش ایزوسیانات و رطوبت در فیلم حبس می‌شود. این دی اکسید کربن حبس شده سبب ایجاد حالت اسفنجی در رنگ پلی یورتان خواهد شد که در نهایت منجر به از دست رفتن کارایی و ظاهری نامناسب در کفپوش شما می‌شود. پس بهتر است قبل از اجرای کفپوش پلی یورتان تمامی جوانب را در خصوص به حداقل رساندن رطوبت محیط و بستر بررسی نمایید. |
انواع رطوبت
رطوبت کنترل نشده می‌تواند مشکلاتی را در کفپوش‌های رزینی از جمله کفپوش پلی یورتان ایجاد کند.
پوشش‌های پلی یورتانی پس از پخت و سخت شدن عایق رطوبتی هستند، اما در زمان اجرا و قبل از سخت شدن در برابر کوچک‌ترین رطوبت نیز آسیب پذیر می‌شوند. انواع رطوبتی که به کفپوش‌های رزینی از جمله پلی یورتان‌ها آسیب می‌رساند شامل رطوبت بستر (زیرسازی کفپوش)، رطوبت نسبی محیط و رطوبت موجود در متریال است.
1. رطوبت بتن:اجزای مختلف بتن به طور کلی از سیمان، شن و ماسه، آب و سنگدانه تشکیل شده است. یک قطعه بتن پخت شده ممکن است مقدار قابل توجهی (حدود دو سوم) از رطوبت آمیزه بتنی اولیه را در خود داشته باشد. – منبع اول آب آزاد بتن: میزان آبی اضافه تر از آب لازم برای هیدراتاسیون سیمان در بتن استفاده شود. – منبع دوم نتیجه انتقال رطوبت از کف دال بتنی به داخل و سطح آن: بخار رطوبت که از زیر دال به بتن دال انتقال پیدا می‌کند. از جمله روش‌های مرسوم جهت کاهش رطوبت بتن اضافه کردن مواد افزودنی هنگام ساخت بتن است. این ذرات ریز در بتن نفوذ کرده و سد راه رطوبت و آب می‌شود.
|
2. رطوبت نسبی محیط:رطوبت نسبی، نسبت درصدی از بخار آب موجود در هـوا در یــک درجه حرارت معین است. هر قدر هوا گرمتر باشد، آب بیــشتری نیز می‌تواند در خود جای دهد بدون آنکه میزان رطوبت نسبی هوا افزایش یابد. از این رو بهترین روش جهت کاهش رطوبت نسبی افزایش دمای محیط است که مانع از اشباع شدن هوا از آب می‌گردد.
|
3. رطوبت موجود در مواد اولیه:حلال‌ها و پیگمنت‌های مصرفی در تولید پوشش‌های پلی یورتان ممکن است حاوی رطوبت باشند. عمل رطوبت گیری از پلی یورتان را می‌توان با استفاده از جاذب رطوبت‌ها انجام داد.
|
4. روش‌های اندازه گیری رطوبت سطوح بتنی:اندازه گیری رطوبت سطوح بتنی قبل از اجرای کفپوش از مهم‌ترین مراحل اولیه نصب کفپوش‌های پلی یورتان است و باید به طور دقیق صورت گیرد. بطور کلی روش‌های اندازه‌گیری میزان رطوبت زیرآیند به دو دسته‌ی بصری یا کیفی و غیر بصری یا کمی تقسیم می‌شوند. در مقاله‌ی روش‌های اندازه‌گیری میزان رطوبت زیرآیند قبل از اجرای کفپوش به بررسی این روش‌ها پرداخته شده است. پس از اطمینان از عدم وجود رطوبت مرحله‌ی بعد آماده سازی سطح است. |
آماده سازی سطح جهت اجرای کفپوش
آماده سازی زیرآیند از دیگر مراحل اجرای کفپوش پلی یورتان است. هر گونه نقص در این مرحله منجر به کاهش چسبندگی و طول عمر سیستم کفپوش خواهد شد.
از بین بردن روغن، گریس و آلودگی‌ها با استفاده از اسید و شوینده‌ها یا سوزاندن آن‌ها انجام می‌گیرد و پس از آن نوبت به کفسابی با یکی از روش‌های: (اسکراچ، کفسابی با سنگ الماسه و شات بلاست) می‌رسد.
جهت آشنایی بیشتر با روش‌های آماده سازی سطح می‌توانید مقاله‌ی روش آماده‌سازی مناسب سطح را مطالعه فرمایید.
اجرای پرایمر پلی یورتان
اولین لایه‌ای که در مراحل اجرای کفپوش پلی یورتان قرار می‌گیرد پرایمر است. نوع پرایمر و میزان چسبندگی آن به زیرآیند و لایه‌ی رویی به طور مستقیم بر طول عمر و ماندگاری کفپوش تأثیر گذار است و نحوه‌ی اجرای آن نیز تضمین کننده‌ی این مهم است.
رزین‌هایی با چسبندگی بالاتر از پلی یورتان‌ها برای استفاده مستقیم بر کف‌های بتنی وجود دارند. یکی از عمده ترین پرایمرهایی که برای کفپوش‌های پلی یورتان مورد استفاده قرار می‌گیرد پرایمر اپوکسی است. این نوع پرایمر چسبندگی شیمیایی بالایی با بتن و پلی یورتان‌ها داشته و جزءِ پرایمرهای رایج در این زمینه است.
پر کردن حفره‌ها و ترک‌های موجود در سطح بتن:
حذف نقاط سست بتن و یا گذشت مدت زمان زیاد از بتن ریزی ممکن است سبب ایجاد حفره‌ها و ترک‌ها بر روی بتن شود. پر کردن این مناطق می‌تواند با استفاده از ماستیک‌های از جنس اپوکسی یا پلی یورتان انجام شده تا در نهایت سطح صافی را ارائه دهد.
برای داشتن بهترین نتیجه بهتر است از سه لایه پرایمر، میانی و روکش استفاده شود و این امر به ویژه در مناطق پر تردد اهمیت بیشتری دارد.
نصب لایه‌ی میانی پلی یورتان:
پس از اجرای پرایمر و خشک شدن آن نوبت به اجرای لایه ی میانی یا روکش می‌رسد. در این مرحله متریال میانی کفپوش با هاردنر با نسبت اختلاط تعریف شده مخلوط شده و به خوبی همزده می‌شود.
عدم رعایت دقت در توزین و اختلاط سبب می‌شود که رنگ به خوبی سفت نشود و حتی به حالت ژل باقی بماند. در صورت پیش آمد این اتفاق هیچ راه حلی بجز تمیز کردن سطح و لایه برداری رنگ‌های خشک نشده وجود ندارد. از این رو انجام عمل اختلاط با حوصله‌ی فراوان امری لازم است.
اجرای روکش پلی یورتان:
لایه نهایی که پس از خشک شدن لایه‌ی میانی بر روی سطح اجرا می‌شود تعیین کننده مقاومت در برابر نور خورشید، سایش، خوردگی، مواد شیمیایی، خراش، پارگی و… است.
روکش‌های پلی یورتان از جنس آروماتیک برای نصب در فضای باز مناسب نسیتند. از این رو چنانچه کفپوش در معرض نور آفتاب است باید از پوشش‌های بر پایه رزین‌های آلیفاتیک استفاده نمود تا در دراز مدت دچار تغییر رنگ و افت خواص نشوند.
نحوه اجرای روکش پلی یورتان می‌تواند به دو شکل پوست پرتقالی جهت دستیابی به سطح ضد لغزش (با استفاده از غلطک)، یا صاف صیقلی (با استفاده از کاردک و لیسه‌ی شانه ای) انجام شود.
از جمله تفاوت‌های بین نصب کفپوش پلی یورتان و اپوکسی، در مدت زمان پات لایف (زمان کاربری) آن‌هاست.
به طور میانگین زمان کاربری کفپوش‌های پلی یورتان کمتر از اپوکسی‌ها است. از این رو رنگ پلی یورتان معمولاً در مدت زمان کوتاهتری نسبت به اپوکسی‌ها ژل می‌شود.
مشاهده محصولات پلی یورتان بساپلیمر
